Powrót do

IX Ogólnopolskie Dni Bohemistów we Wrocławiu

dodany: 28.05.2006 | autor: Łukasz Wlaczak

W dniach 22-23.05. bieżącego roku już po raz dziewiąty miała miejsce impreza pod nazwą Ogólnopolskich Dni Bohemistów. Tym razem zaszczyt jej organizacji przypadł Wrocławiowi. Warszawa, która była gospodarzem Dni Bohemistów przed rokiem, pod względem organizacyjnym nie ustawiła swemu następcy poprzeczki zbyt wysoko i rzeczywiście na jej tle wrocławianie wypadli nad wyraz dobrze. Zadbali nie tylko o noclegi dla gości z innych części kraju i z zagranicy, które dla przyjezdnych lektorów i uczestników konkursu przekładowego zostały opłacone z góry na 3 dni w bardzo wygodnym akademiku, ale również nie pozwolili, aby w trakcie trwania głównych punktów programu goście pozostawali głodni, przygotowując porządną ucztę. Można jedynie ponarzekać troszkę na brak dobrej informacji o organizacji imprezy, wskutek czego o tym, że do Wrocławia mogliśmy przyjechać już w niedzielę, dowiedzieliśmy się właśnie w niedzielę późnym popołudniem. Za drugi i, myślę, że ostatni minus uważam nieoczekiwaną zmianę programu w postaci przesunięcia godziny zaplanowanego wejścia do Panoramy Racławickiej z 14:30 na 09:30, co zaowocowało niestety znikomym zainteresowaniem zwłaszcza ze strony studentów, chociażby dlatego, że większość z nich była dopiero w drodze do stolicy Dolnego Śląska. Jednak zmiana ta była zależna raczej od dyrekcji Panoramy, w związku z czym możemy na ten szkopuł przymknąć oko.

Jeśli chodzi o atrakcje, które w tym roku zaoferowano gościom, to oczywiście najwięcej emocji przyniosło ogłoszenie wyników wyżej już wspomnianego konkursu przekładowego. Miało ono miejsce tuż po uroczystym otwarciu IX Ogólnopolskich Dni Bohemistów, które odbyło się w jednej z najpiękniejszych sal Uniwersytetu Wrocławskiego – Oratorium Marianum o godz. 11:00 (nie można pominąć milczeniem pięknego występu Anny Jeruć, wykonującej pieśni Antonína Dvořáka w trakcie tegoż otwarcia). Podobnie jak w latach ubiegłych, konkurs składał się z trzech kategorii: przekładu prozy czeskiej, przekładu poezji czeskiej oraz własnego eseju w języku czeskim na zadany temat. Jak pamiętamy, w zeszłym roku po raz pierwszy nagroda w konkursie przypadła Uniwersytetowi Śląskiemu, a to za sprawą Karoliny Mierzwy, która zajęła I miejsce w kategorii przekład prozy. W tym roku nasza uczelnia może być cztery razy bardziej dumna! Co prawda nie zdobyliśmy żadnej z nagród głównych, ale zajęliśmy II miejsce (z niewielką stratą punktową) w kategorii przekład prozy – i tutaj znowu brawa należą się Karolinie Mierzwie (IV rok bohemistyki), III miejsce w kategorii eseju dla Sabiny Pytel (również IV rok bohemistyki), a także zdobyliśmy dwa wyróżnienia – w kategorii poezji otrzymała je Joanna Białek (bohemistka oraz studentka II roku macedonistyki), a w kategorii przekładu Łukasz Walczak (III rok bohemistyki). Nagrodzonym, w tym i sobie, serdecznie gratuluję.

Jednak Dni Bohemistów to nie tylko konkurs (i następująca bezpośrednio po nim niemalże uczta, ratująca życie studentom po dość długiej czasem podróży). Po ogłoszeniu wyników goście mieli udać się właśnie na podziwianie Panoramy Racławickiej, ale co z tego wynikło, to już wiemy. Dlatego przed kolejnym punktem programu był czas, aby popodziwiać piękno starej Vratislavii. O 16:30 organizatorzy zaprosili wszystkich do Klubu Pod Kolumnami na pl. Św. Macieja, na spotkanie z jednym z najpopularniejszych w ostatnich latach tłumaczy literatury czeskiej, notabene mieszkającym w Katowicach, Janem Stachowskim. Spotkanie to było nie byle jaka gratką, bo i Pan Jan to jeden z najlepszych (a przy tym najbardziej płodnych) tłumaczy czeskiej prozy w Polsce. Rozmowa z Panem Stachowskim przebiegła w nadzwyczaj sympatycznej atmosferze – zdradził On nam kilka ze swoich sekretów translatorskich, udzielił kilku porad, a nawet przyznał się do wpadek tłumaczeniowych. Szkoda właściwie, że kolejne punkty programu zmusiły organizatorów do zakończenia spotkania (i tak już przedłużonego), bo z całą pewnością można byłoby usłyszeć jeszcze wiele ciekawych informacji. Ale oczywiście żal nie trwał długo – kolejne etapy imprezy były równie ciekawe i pociągające. Warto w tym miejscu podziękować jeszcze raz Uniwersytetowi Wrocławskiemu za wsparcie żywnościowe. Również na tej popołudniowo-wieczornej części imprezy, organizatorzy udostępnili sporą ilość jedzenia i jeszcze większą ilość piwa. I chwała im za to, w końcu nie samymi przeżyciami duchowymi człowiek żyje. Po krótkim czasie przeznaczonym na konsumpcję, impreza wróciła na właściwy tor. Najpierw zaprezentował się Teatr Thriarius z Czeskiej Trzebowej. I trzeba przyznać, że był to strzał w dziesiątkę. Aktorzy zaprezentowali się świetnie. Rozśmieszali, zmuszali do myślenia, a nawet do... tańca. Ostatnim punktem poniedziałkowego programu był występ zespołu Zloději uší z Brna. Koncert właściwie byłby udany, gdyby nie to, że był przeraźliwie głośny. Znacznie lepiej słuchało się go niestety przed budynkiem klubu, niż wewnątrz. Ale oczywiście podkreślić trzeba, że ogólne wrażenie po pierwszym dniu imprezy na plus. Przykro to mówić, ale Warszawa ze swoją zeszłoroczną organizacją właściwie może się schować.

W drugim dniu imprezy studenci mogli uczestniczyć w konferencji naukowej, zorganizowanej przez Koło Naukowe Bohemistów. Oprócz tego organizatorzy udostępnili gościom darmowe wejściówki na bardzo ciekawą (i kontrowersyjną) wystawę Shadows of humor. Przykra sprawa CzeSKa wystawa, która akurat gościła we wrocławskiej galerii BWA. Po południu chętni mogli również uczestniczyć w wykładzie Sztuka a technika – wersja czeska z cyklu Spotkania ze sztuką czeską XX wieku, poprowadzonym przez historyka sztuki, Krzysztofa Dackiewicza. I na tym właściwie Ogólnopolskie Dni Bohemistów zostały zakończone, choć oczywiście chętni mogli pozostać we Wrocławiu jeszcze jeden dzień (mieli w końcu opłacone noclegi). To miła niespodzianka ze strony organizatorów. Dzięki temu oprócz uczestnictwa w imprezie można było najzwyczajniej w świecie nacieszyć się miastem. Szkoda tylko, że informacja o tym nie była podana wcześniej.

Podsumowując – Wrocław z całą pewnością stanął na wysokości zadania. Przede wszystkim przywrócił rangę wydarzeniu reaktywując tradycyjną dwudniową (kiedyś nawet 3 dni były standardem, ale to już dawne czasy) długość imprezy. W dalszej kolejności miłym akcentem jest zadbanie nie tylko o noclegi dla uczestników i członków jury konkursowego, ale również o wspomniane już zaplecze żywieniowe. No i przede wszystkim – program. Ciekawy, zróżnicowany, ale jednocześnie umiejętnie dobrany. Szkoda tylko tej Panoramy Racławickiej, ale na pewno można zrozumieć konieczność dokonania zmian w programie imprezy w ostatniej chwili.

Krótko mówiąc, to, co Warszawa popsuła w zeszłym roku, Wrocław w bieżącym naprawił. Pozostaje mieć nadzieję, że organizacja tejże imprezy nie nabierze owego sinusoidalnego charakteru, kiedy to na zmianę jest dobrze i źle. Ja osobiście wierzę, że przyszłoroczna organizacja w Krakowie będzie przynajmniej tak samo dobra.