Powrót do

Wieczorek Poetycki '2005

dodany: 23.12.2005 | autor: Jagoda Janiszewska

W mroźny, grudniowy wieczór garstka miłośniczek poezji zebrała się pod salą nr 6 w opustoszałym już o tej porze budynku przy ulicy Żytniej 12. Był to pamiętny dzień 13. grudnia, znany także jako dzień św. Łucji, a okazją do spotkania był kolejny, coroczny Wieczorek Poetycki.

Tegoroczny Wieczorek różnił się jednak od wcześniejszych. Po pierwsze tym, że grono jego uczestników było zdecydowanie sfeminizowane (liczba przedstawicieli płci brzydkiej wynosiła: zero), a po drugie tym, że użycie wobec niego określenia kameralne wydaje się eufemizmem, biorąc pod uwagę, że uczestniczki można było zliczyć na palcach jednej ręki (a dokładniej - przy użyciu czterech palców).

O atmosferę perfekcyjnie zadbały organizatorki i dzięki starym albumom Moby’ego oraz blasku świec impreza zyskała niepowtarzalny klimat, sprzyjający dyskusjom o poezji i prezentowaniu własnych tekstów. Spotkanie rozpoczęto wymianą zdań na temat ulubionych poetów, tudzież dostępności ich tekstów w języku polskim, by wkrótce podjąć wdzięczny temat polskiego slamu. Zasadniczą jednak częścią Wieczorku było oczywiście czytanie własnych wierszy, na co zdecydowały się trzy uczestniczki. Kolejność czytania została wyznaczona odgórnie i losowo, a przegłosowana przez aklamację i pomimo pierwszych nieco wstydliwych chrząknięć, zdradzających tremę, dalej wszystko poszło już sprawnie. Dominowała poezja zdecydowanie bardzo osobista, symboliczna, nierzadko dość nowatorska w formie.

Najmilszą niespodzianką było pojawienie się na Wieczorku, oprócz trzech bohemistek, również Kasi, studentki socjologii reklamy z Wydziału Nauk Społecznych, która postanowiła zaprezentować swoją twórczość. Przykre jest, że spośród tylu setek studentów naszego Instytutu, na przyjście zdecydowała się tylko garstka, ale próbuję sobie to wytłumaczyć epidemią grypy, niekorzystnymi warunkami pogodowymi i wyjątkowo przepełnionym pod względem różnych uczelnianych (i nie tylko) imprez grudniem. Bo przecież chyba nie jest tak, że studentów slawistyki nie interesuje poezja? Dlatego na zakończenie mogę tylko dodać, że kogo nie było, niech żałuje i wyrazić szczerą nadzieję, że w przyszłym roku frekwencja będzie jednak większa.