Powrót do

Słoweniści w Warszawie

dodany: 03.05.2005 | autor: Karolina Bucka

Srečko Kosovel – słoweński poeta, żyjący w latach 1904-1926, już od ponad osiemdziesięciu lat inspiruje artystów swym poetyckim przesłaniem w duchu awangardy. Z okazji obchodzonej w zeszłym roku setnej rocznicy urodzin postanowiliśmy również oddać hołd poecie i 2 czerwca 2004 jako grupa artystyczna w składzie: A. Muszyńska, R. Wojtoń, K. Bucka, Ł. Polański, W. Klacza, K. Kowal (V rok słowenistyki) – recytacja oraz Grabarz i Wojtek Ozimek (instrumenty) zorganizowaliśmy wieczór poetycki poświęcony pamięci S. Kosovela na awangardowych deskach Sceny w Malarni Teatru Śląskiego. Występ poprzedził krótki wykład prof. Bożeny Tokarz na temat twórczości poety. Obecni byli studenci oraz zaproszeni goście, między innymi pracownicy Instytutu oraz pracownicy Ambasady Słowenii w Warszawie. Wieczór był udany i pozostał widocznie na długo w pamięci zaproszonych gości, gdyż w tym roku, a dokładnie 18 kwietnia 2005 zostaliśmy zaproszeni, by raz jeszcze przywołać ducha Kosovela, tym razem w Warszawie, z okazji otwarcia objazdowej wystawy Impresje – malarze S. Kosovelowi. Wystawa została zorganizowana przez pana Aleksandra Peršolję związanego z Domem Kosovela w Sežanie (rodzinnym mieście poety) i obejmuje obrazy – impresje na temat Kosovela i jego twórczości stworzone przez dwunastu malarzy włoskich i słoweńskich. Wystawa została otwarta w holu Pałacu Kazimierzowskiego, a recital poezji odbył się w Sali Kazimierzowskiej.

Występ, chociaż w zupełnie innych dekoracjach i w innej atmosferze niż rok wcześniej, był udany. Przy dźwiękach bębna, gitary i szuradełek zaprezentowaliśmy 15 wierszy oraz manifest Mehanikom , zarówno po słoweńsku jak i po polsku (w naszych przekładach). W twórczości poety można wyodrębnić trzy nurty: impresjonizm, ekspresjonizm i konstruktywizm i w tym duchu przedstawiliśmy wiersze Kosovela. Zmienił się skład grupy – nie było z nami prof. Bożeny Tokarz i Reginy Wojtoń, towarzyszył nam natomiast lektor Andrej Šurla.

Po recitalu, w holu Pałacu, przy słoweńskim winie Teran, tradycyjnej szynce z Krasu – pršucie oraz owocach i serach oglądaliśmy wystawę, a także mieliśmy okazję poznać zaproszonych na wystawę gości, między innymi nowego Ambasadora Słowenii, organizatorów wystawy, pracowników Ambasady, pracowników warszawskiej slawistyki oraz studentów.

Po zakończeniu części oficjalnej, przenieśliśmy się do jednej z warszawskich knajpek, gdzie przy dźwiękach serwowanych przez dj’a odbyła się długa, polsko-słoweńska impreza.