Powrót do

Ludzie STAMTĄD

dodany: 13.12.2004 | autor: Tomasz Illg

Dnia 7 grudnia br. w naszym Instytucie odbyło się kolejne spotkanie z cyklu o roboczym (fikcyjnym) tytule Ludzie STAMTĄD. Tym razem mieliśmy zaszczyt gościć Juricę Pavičicia (Split, 1965) - pisarza, publicystę, członka legendarnego FAK-a (Festival Alternativne Književnosti), a także - krytyka filmowego (nie mylić z Pavao Pavličiciem, również pisarzem), autora scenariusza do obsypanego międzynarodowymi nagrodami (m.in. na festiwalach w Berlinie, Karlovych Varach, Jerozolimie, Vlissingen, Rzymie) filmu Svjedoci (reż. V. Brešan, 2003). I właśnie historii chorwackiej kinematografii ów wykład dotyczył. Począwszy od kina niemego lat 20 i 30-tych zeszłego stulecia, poprzez filmy instruktażowe z nieco późniejszego okresu (m.in. o tym, że należy myć ręce przed jedzeniem...), barwną twórczość socrealistyczną (sławiącą wodza Tito i bohaterskich partyzantów), kino tzw. czarnej fali (inspirujące się m.in. takimi filmami jak Kanał czy Popiół i diament A. Wajdy), szkołę praską (termin ten oznaczał jugosłowiańskich studentów praskiej szkoły filmowej FAMU), a skończywszy na przeglądzie najnowszych i - zdaniem prowadzącego - najlepszych filmów chorwackich z ostatnich lat. Trzeba w tym miejscu oddać naszemu gościowi w pełni zasłużone honory. Wykład był profesjonalny, a przy tym nie nudny, wszystkie zawarte w nim informacje zostały podane w przystępny sposób, a ponadto spotkanie zostało zilustrowane kilkoma (dokładnie trzema) fragmentami filmów: Mondo Bobo (reż. G. Rušinović, 1997), Divna splitska noć (reż. A. Ostojić, 2004) i Sretno dijete (reż. I. Mirković, 2003). Na zakończenie, pozostaje mieć nadzieję, że takich wykładów i spotkań z kulturą Chorwacji jak tej jesieni, będzie coraz więcej. Wszak ta ostatnia nie kończy się na Miroslavie Krležy i Dubravce Ugrešić.