Powrót do

Wieczorek Poezji Studenckiej

dodany: 15.01.2004 | autor: Karolina Mierzwa

Do tej krainy idź ścieżkami tonów,
Z których się rodzą spokojne muzyki,
Granicą dźwięków jeszcze niespełnionych,
Zaczętych tylko.

Jeżeli w noc czerwcową się rozlegnie
Brzęk, chrabąszcz w strunę u skrzypiec uderzy
Albo kot po klawiszach pazurkiem przebiegnie,
Możesz im wierzyć –
Idź, nim umilkną(...)

Czesław Miłosz Kraina poezji

Wielu z nas w chwilach szczęścia, smutku, czy też takich zupełnie zwyczajnych pisze wiersze. Potem są one swoistą kroniką... nie wydarzeń, ale na pewno myśli, odczuć, smutków, uśmiechów... Kroniką dostępną jednakże tylko dla nas piszących. Kroniką, która swoje miejsce ma najczęściej tylko w naszej szufladzie...

Są jednak i tacy, którzy zdecydowali się tymi kawałkami swojej duszy podzielić z innymi. To właśnie oni zostali gospodarzami naszego Wieczorku Poezji Studenckiej. Ich utwory (smutne, śmieszne, lepsze czy gorsze – nie to było najważniejsze) pozwoliły nam zajrzeć choć troszkę w rejony, w jakie na co dzień nie mamy dostępu, pomogły nam odkryć coś nowego w ludziach, których przecież dobrze znamy (a przynajmniej tak nam się wydaje).

Sam Wieczorek trudno jest opisać... Ciężko przenieść na papier czy klawiaturę klimat zapalonej świeczki, zapalonego kadzidełka, wierszy polskich, macedońskich, ukraińskich... Jednym słowem klimat swoistej bliskości i wspólnoty. Kto nie był i tak nie zrozumie co stracił!

Podziękowania zatem dla tych, którzy przyszli się zaprezentować oraz dla tych, którzy tylko słuchali (szczególnie dla studentów Filologii Wschodniosłowiańskiej, którzy pojawili się niespodziewanie i którym udało się zapełnić przygotowaną salę), a także dla przedstawicieli instancji wyższej – grupy wykładowców, którzy z wielkim zainteresowaniem wysłuchali wierszy swych podopiecznych oraz dla pana magistra P. Machury za zrozumienie (zapewne wie o co chodzi)...