Powrót do

Ulica, która nigdy nie śpi

dodany: 15.10.2006 | autor: Maria Tybowska

Las Vegas, Amsterdam – do tych rozrywkowych centrów świata zaczyna być powoli przyrównywane czeskie zagłębie imprezowe, czyli ostrawska ulica Stodolní. Na internetowym serwisie www.stodolni.cz wyszczególniona została niebagatelna liczba 59 klubów i restauracji, które znajdują się na Stodolní i kilku innych sąsiednich ulicach. Jeszcze inne źródła podają, że lokali jest ponad 80, co także jest liczbą realną, jeśli w ich poczet zaliczymy również agencje towarzyskie, których na Stodolní nie brakuje.

Aż trudno sobie wyobrazić, że Stodolní w takim kształcie, w jakim funkcjonuje dziś to kwestia zaledwie kilku ostatnich lat. Jeszcze w połowie lat dziewięćdziesiątych Stodolní była siedliskiem lokalnej biedoty, pełnym slumsów i zaniedbanym rejonem ścisłego centrum Ostrawy. Jednak ówczesne władze miasta zdecydowały się przenieść dotychczasowych mieszkańców do bloków w dzielnicy Poruba, a ten, omijany dotychczas, niebezpieczny rejon poddać gruntownej rewitalizacji. Trzeba przyznać, że plan został doskonale zrealizowany.

Na Stodolní nie istnieje żadne miejsce, które służy innym, niż rozrywkowym celom. No, może prócz jednego sklepu, zdaje się muzycznego, który zupełnie nie pasuje do otaczających go obiektów. Jeśli chodzi o charakter poszczególnych lokali, nie znajdzie się chyba nikt, kto w tym gąszczu nie znalazłby czegoś dla siebie. Są kluby dla lubiących rocka, są takie, gdzie można posłuchać ska czy reggae (słynny z organizowanych tam koncertów jest klub Boomerang), są kluby z techno, dla panów są strip-bary, jest i klub Desperado w latynoamerykańskich klimatach, gdzie pomimo stałej oferty muzycznej zawsze są tłumy tańczących na stołach Polaków, bo to właśnie Polacy są zaraz po Czechach najliczniejszą grupą narodowościową odwiedzającą Stodolní.

To, że Polaków na Stodolní jest aż tak dużo, nikogo już nie dziwi. Nawet w najdroższym klubie piwo jest tańsze niż u nas, ludzie naprawdę potrafią się bawić, nie ma burd. Z perspektywy studenta dodatkowym plusem jest idealnie funkcjonująca nocna komunikacja miejska, dzięki której wprost z przystanku przy Stodolní można się dostać do akademika, bez obaw, że zostanie się napadniętym czy okradzionym — w nocy w tramwajach jest niemal tak tłoczno jak w godzinach szczytu. I to nie tylko w piątek, czy sobotę. Największe tłumy przybywają także w środy, kiedy większości studentów już zaczyna się weekend. Ale w czwartek, czy niedzielę na brak gości właściciele lokali także nie mogą narzekać, bo okazja, żeby przyjść na Stodolni, znajdzie się przecież zawsze.

Strona internetowa www.stodolni.cz jest dostępna w trzech wersjach językowych – oczywiście po czesku, ale także po angielsku i właśnie po polsku. Główne hasło promujące rozrywkę na Stodolní: ulice, ktera nikdy nespí (patrz: tytuł niniejszego artykułu), nie jest tylko i wyłącznie chwytem reklamowym mającym zachęcić potencjalnych gości do wydawania pieniędzy na przyjemności akurat w Ostrawie. Jest to jak najbardziej prawdziwe stwierdzenie, o czym przekonać się może każdy posiadający dostęp do internetu. Wystarczy odwiedzić stronę podaną powyżej i wybrać zakładkę webkamera. Dzięki kamerze, która przez 24 godziny na dobę pokazuje to, co aktualnie dzieje się na Stodolní, każdy, z każdego miejsca na Ziemi może przekonać się, że ta ulica naprawdę nigdy nie zasypia. Największy ruch panuje tam z całą pewnością między godziną 21:00 aż po wschód słońca.

Ulica Stodolní jest miejscem z całą pewnością unikatowym, którego z pewnością możemy Ostrawie pozazdrościć. Wystarczy spojrzeć chociażby na Katowice, gdzie wprawdzie i są miejsca, w których można interesująco i przyjemnie spędzić wolny czas, ale niejednokrotnie próba zmiany lokalu oznacza bardzo długi spacer przez ciągle jeszcze niezbyt bezpieczne centrum. Ale kto wie, może i my doczekamy się kiedyś swojej Stodolní? Gdyby jednak tak się nie stało, pamiętajmy, że od Ostrawy dzieli nas niespełna 100 km.

bibliografia: www.stodolni.cz
www.ostravainfo.cz
Michał Kaczewicz: Czeskie Las Vegas. Newsweek Polska 2006, nr 24/06, s.36.