Powrót do

Góra w centrum miasta

dodany: 02.07.2006 | autor: Iza Pietras

Wysoka, majestatyczna, dumnie góruje nad Sofią. Codziennie wita mieszkańców ślicznym wschodem słońca, żegna romantycznym zachodem, a szczęśliwców cieszy swym widokiem z okna. Kiedy w Sofii można się opalać, na jej szczycie leży jeszcze czapa śniegu. I jest tak blisko…o kim mowa?

To Witosza, łagodne, pokryte lasami pasmo gór wyrastających prawie w centrum Sofii, bo oddalone od niego jedynie 22 km; jego długość wynosi 23 km, a szerokość 13 km. Na terenie tego pasma znajduje się Narodowy Park Witosza założony w 1934 r. z najwyższym szczytem, Czerni Wrych o wysokości 2290 m. n.p.m.

Witosza to dla Bułgarów ucieczka od miejskiego zgiełku, możliwość bliskiego obcowania z naturą, wypoczynek. Nic więc dziwnego, że teren popularny jest przez cały rok. Wiosną, latem, jesienią przyciąga pieszych turystów i amatorów ekstremalnych zjazdów na rowerze, zimą natomiast skutecznie kusi narciarzy śniegiem i licznymi trasami zjazdowymi. A co najważniejsze, Witosza jest tak blisko, że można się do niej dostać miejskimi autobusami.

Wszystko zaczyna się od pętli Chładiłnik, z której kursującymi regularnie (trzeba uważać w weekendy) autobusami dojeżdża się albo do wsi Dragalewci albo do dzielnicy Simeonowo. A tam wybór należy już tylko do nas. W Dragalewci usytuowana jest dolna stacja dwuosobowego wyciągu krzesełkowego. Kupujemy bilet i już wsiadamy. Po około 20 minutach jesteśmy na stacji pośredniej Baj Kristio, skąd drugi wyciąg w przeciągu niecałych 15 minut wywozi nas na wysokość 1837 m. n.p.m. na stację Goli Wrych. Z tej wysokości widoki jeszcze nie zapierają tchu w piersiach (krajobrazy przypominają Babią Górę późnym latem), warto więc zdobyć się na wysiłek i pójść wyżej, w stronę Czerni Wrych, by stamtąd móc podziwiać panoramę okolicy. Z dzielnicy Simeonowo można dla odmiany wjechać wyżej kolejką gondolową.

Najpopularniejsze szlaki turystyczne w paśmie Gór Witosza to:

Aleko – Goli Wrych – prowadzący z górnej stacji kolejki gondolowej do stacji wyciągu krzesełkowego Dragalewci (ok. 30 min);

Aleko – Złatni Mostowe – szlak prowadzący na Goli Wrych; po drodze obejrzymy szczyt Sredec (1969 m. n.p.m.) – ok. 3 godz.;

Aleko – Czerni Wrych – jeden z bardziej stromych, ale bardzo popularnych szlaków (ok. 1,5 godz.);

Baj Kristio – Aleko prowadzi z Dragalewci do szczytu;

Cerkiew Bojańska – Złatni Mostowe to malowniczy szlak wzdłuż rzeki Bojana i prowadzący do 15- metrowego wodospadu Bojana; potem można pieszo dostać się do Złatni Mostowe;

Dragalewci – Czerni Wrych to trzygodzinna wyprawa pod wyciągiem aż na szczyt, trasa trudna;

Złatni Mostowe – Czerni Wrych to szlak wiodący obok chaty Kumała; nim też przejdziemy przez kolejny szczyt - Sedłoto (2018 m. n.p.m.).

W paśmie Witoszy znajduje się kilka schronisk, najpopularniejsze to Aleko na wysokości 1800 m. n.p.m., do którego można dostać się kolejką gondolową z Simeonowa. Jego nazwa pochodzi od prekursora bułgarskiej turystyki, Aleko Konstatinowa, pisarza i felietonisty bułgarskiego. Drugie dość znane to Syłzica, mieszczące się nieopodal wyciągu krzesełkowego na Goli Wrych.

Będąc już w okolicach Witoszy, nie sposób ominąć tutejszych atrakcji. Jedna z nich to miejscowość Złatni Mostowe położona na wysokości 1400 m. n.p.m., nazwana tak ze względu na ogromne skały i głazy pochodzenia lodowcowego. Warto również wybrać się na zwiedzanie Monastyru Dragalewskiego z roku 1345, do którego można dostać się pieszo idąc szlakiem od stacji kolejki w Dragalewci.

Witosza to również prawie 30 kilometrów tras zjazdowych, co czyni ją najbliższym Sofii ośrodkiem narciarskim, gdzie śnieg leży od grudnia do kwietnia. Pokrywa śnieżna osiąga tu grubość 1,5 metra, a średnia temperatura zimowych miesięcy to -6 stopni. Trasy są zróżnicowane, zarówno początkujący jak i zaawansowany narciarz znajdzie tu coś dla siebie. Na Witoszy panują doskonałe warunki nie tylko do narciarstwa zjazdowego, ale również biegowego. Niektóre trasy mają uprawnienia tras alpejskich. Są tu szkoły narciarskie i dobrze wyposażone wypożyczalnie sprzętu.… Chyba już nie trzeba zachęcać, prawda??

Bibliografia:
Paul Greenway (tłumaczenie A. Bielczyk, J. Białko, H. Staszkiewicz) Praktyczny przewodnik - Bułgaria, Wydawnictwo Pascal 2003, Bielsko-Biała
www.travel-bulgaria.com