Powrót do

W drodze na Hvězdę

dodany: 08.11.2004 | autor: Wojciech Miśko

Artykuł przedrukowany z gazety Na Szlaku z 2000 roku. Przedruk za zgodą Autora i Redakcji.

Niejedna góra w Czechach nazywa się Hvězda. Ale tylko na jednej z nich stoi wspaniała wieża Štěpánka. W tym opisie zapraszam na kilkugodzinną łatwą i atrakcyjną wycieczkę w okolice Kořenova. Ze Szklarskiej Poręby do Kořenova jest tylko około 30 km. Można zatem zaplanować opisaną trasę jako jednodniową wycieczkę np. ze Szklarskiej Porębie. Wieś Kořenov jest formalnie bardzo młoda powstała bowiem dopiero w 1960 roku z połączenia osad Jizerka, Polubný, Příchovice i Rejdice. Jest jednocześnie jedną z największych wsi w Republice Czeskiej.

Wyprawę rozpoczynamy przy stacji kolejowej Kořenov; do celu wyprawy, czyli na Hvězdę, i do wieży Štěpánka, doprowadzi nas niebieski szlak. Obok budynku stacji kolejowej, można zostawić samochód. Przy przystanku znajduje się węzeł szlaków turystycznych. Ruszamy w dół. Idziemy krótko asfaltową drogą, po czym skręcamy w prawo. Po krótkim wygodnym podejściu dochodzimy do dużego pensjonatu Lesní chata. Dalej ostry skręt w prawo. Przy następnym pensjonacie, Zvonice, trafiamy na szereg małych skałek, z których dostrzec można już cel naszej wyprawy – wieżę Štěpánka. Szlak prowadzi nas w dół. Po lewej stronie widać przez dłuższy czas kopułę szczytu Čertovej hory z wielką skocznią narciarską w Harrachovie. Schodzimy do skrzyżowania dróg. Tu możemy kupić coś do zjedzenia. Jest też punkt informacji turystycznej oraz kiosk z prasą. Po krótkim asfaltowym odcinku zbaczamy w prawo. Cały czas idziemy niebieskim szlakiem. Opuszczamy Příchovice i wchodzimy w las, rozpoczynamy podejście.

Podobnie jak w wielu innych przygranicznych rejonach Czech, także i tu spotkamy pozostałości umocnień z lat 1936-1938. System schronów, stanowisk artyleryjskich i innych obiektów militarnych powstał jako reakcja na wzrastające w latach trzydziestych zagrożenie ziem czeskich ze strony hitlerowskich Niemiec. Umocnienia były wzorowane na budowlach francuskich. Czas i polityczne układy wykazały zupełną nieprzydatność takiego sposobu obrony granic. Nie można jednak zapomnieć o tym, że poprzez Układ Monachijski pozbawiono Czechosłowację wszelkiej nadziei na pomoc militarną, a skazani przez polityków światowych tylko na siebie, Czesi i Słowacy nie podjęli walki zbrojnej z wkraczającymi w październiku 1938 roku wojskami niemieckimi. Gwoli ścisłości trzeba dodać, że w rozbiorze Czechosłowacji uczestniczyło także Wojsko Polskie oraz armia węgierska.

Niektóre schrony na stoku góry Hvězda (958 m) są doprowadzone do stanu z lat przedwojennych a opiekują się nimi członkowie dość aktywnych stowarzyszeń miłośników czeskich fortyfikacji. Po pewnym czasie dochodzimy do schroniska Hvězda. Można wstąpić na chwilę i odpocząć. Koniecznie zaś trzeba wypożyczyć wielki klucz do wieży, która oficjalnie nazywa się Na Hvězdie, a każdy potocznie nazywa ją Štěpánka. Ze schroniska do Štěpánki to tylko kawałek pod górę. Po kilkunastu minutach ujrzymy wspaniałą, wieloboczną wieżę. Jest najstarszą wieżą widokową w okolicy. A warto dodać, że w górach Izerskich spotkać można kilkanaście tego rodzaju budowli. Fundamenty wieży widokowej na Hvězde położono w 1847 roku po tym, jak wojewoda Štěpán, wizytując budowę drogi z Liberca wszedł na szczyt Hvězdy i zachwycił się rozległym i pięknym widokiem. Budowę finansował książę Kamil Rohan. Zdążył zbudować dolną, szerszą część wieży. Wykonana z cegieł smukła część Štěpánki powstała dopiero w 1888 roku. Uroczyste otwarcie, przy udziale setek zaproszonych gości i turystów nastąpiło natomiast w 1892 roku. Także i dzisiaj widok z kamiennego tarasu może zachwycić. Parapet wyłożony jest blachą z opisem widocznych szczytów i miejscowości. Pod sam dach wieży, do oszklonego małego pomieszczenia prowadzą kręte, wąskie schody. Gdy już się napatrzymy m.in. na Szrenicę, Harrachov i zalew Souš schodzimy do schroniska by oddać klucz. Udajemy się teraz zielonym szlakiem w stronę Harrachova. Idziemy długi czas przez las. Nagle leśna droga kończy się i stajemy przy dużej fabryce Cutisin. Stąd w lewo, już bez szlaku, wzdłuż Jizery. Po krótkim czasie przekraczamy główną drogę, którą przyjechaliśmy ze Szklarskiej Poręby. Idziemy w stronę Kořenova. Mijamy sklep i po dłuższym odcinku asfaltowej drogi pod górę dochodzimy do budynku stacji kolejowej Kořenov. Opisaną trasę pokonaliśmy w rodzinnym, pięcioosobowym składzie w około 7 godzin. Bez pośpiechu i z uwzględnieniem czasu na odpoczynki i posiłki. Wiele innych atrakcji tej okolicy planujemy poznać przy innej okazji. Wśród nich wspomnę tylko jedyną w swoim rodzaju kolej zębatą, nadgraniczną Dolinę Nadziei oraz zalew Souš.