Powrót do

Biało-zieloni bogowie

dodany: 15.11.2006 | autor: Natalia Walura

Pójście na mecz to dla każdego fana futbolu prawdziwa przyjemność. Emocji towarzyszących temu wydarzeniu nie da się porównać w żaden sposób z kanapowym oglądaniem spotkania. I bynajmniej nie chodzi mi o emocje związane z obawą, czy aby petarda rzucona przez kibiców tego drugiego klubu nie dostanie się na mój sektor lub też czy nadgorliwych fanów policja nie będzie musiała uspokajać gazem łzawiącym... No, ale do rzeczy. Bułgarskie miasto Warna znane jest przede wszystkim jako kurort, kojarzy nam się z pewnością z Władysławem Warneńczykiem, czy też jednym z największych muzeów w kraju, Muzeum Archeologicznym. Chcę przedstawić Warnę także od innej strony – jako miejsce, w którym pod koniec XIX wieku rozpoczyna się życie najpopularniejszej gry zespołowej – piłki nożnej. To tutaj w 1894 roku przybywa dziesięciu szwajcarskich nauczycieli wychowania fizycznego, którzy pokazują miejscowej młodzieży, jak żongluje się piłką. Młodzież jest zachwycona tym sportem, więc trzy lata później Ministerstwo Oświaty wydaje pierwszy podręcznik gry i otwiera kluby młodzieżowe. W roku 1908 w Warnie powstaje klub piłkarski Atlas, jednakże dominuje w nim grecka młodzież. 3 marca 1913 roku, z pomocą pierwszych orędowników futbolu – Stefana Tonczewa i Nikoły Nicowa, warneńskie gimnazjum staje się prawdziwym centrum piłki nożnej w Bułgarii – powstaje tu stowarzyszenie Galata, później – zgodnie z sugestią nauczyciela Karela Szkorpiła – przemianowane na Reka Ticza, czyli starą nazwę rzeki Kamczija. Rok później klub łączy się ze Sportist i staje się stowarzyszeniem edukacji, sportu i turystyki Reka Ticza. Drużyna piłkarska dominuje w mieście, inne kluby szybko się rozpadają. Międzynarodowy debiut odbywa się w 1915 roku z okazji meczu z 21. Pomeranski Polk. Kończy się on sukcesem drużyny, tak jak pierwszy międzymiastowy mecz, rozegrany w 1917 roku. Z pomocą Tonczewa i Nicowa wydany zostaje podręcznik, Futbol, regulamin i instrukcja.

W 1919 Ticza po raz pierwszy gości w Sofii, gdzie odnosi kategoryczne zwycięstwo w spotkaniu z Levskim: 4-1, a następnie wygrywa ze Slaviją 3-0. To pierwsze znaczące sukcesy zespołu.

21 stycznia 1919 roku stowarzyszenie przemienia się w klub sportowy Ticza. W tym samym roku łączy się ze swym oddziałem Szipka. W taki sposób rodzi się zorganizowany futbol na ziemiach bułgarskich – powstaje aż 13 drużyn.

W 1925 Ticza zdobywa puchar Bukaresztu, pierwsze trofeum poza granicami. Wygrane stawiają klub na pierwszym miejscu wśród innych warneńskich drużyn. Sławni piłkarze tego okresu to Nikoła Ljuckanow, środkowy napastnik i Bojan Bojanow, który brał udział w igrzyskach olimpijskich w 1924. Drużyna Ticzy zostaje wicemistrzem Bułgarii w 1935 i 1936. W Bułgarii powstaje narodowa piłkarska dywizja, a Ticza jest jedną z najsilniejszych drużyn. Sukcesy zespołu rzucają światło na problem stadionu drużyny, czym zajmuje się prezes klubu Władimir Czakyrow. Setki sympatyków Ticzy poświęcają swój czas i pracę na budowę klubowego stadionu. KS Ticza zostaje mistrzem warneńskiego okręgu sportowego w latach 1935, 1936 i 1943. W roku 1916 natomiast zespół przyjmuje swój oficjalny kolor – zielone koszulki, na których później pojawiają się czterolistne koniczynki oraz białe spodenki. Tutaj należy wspomnieć o innym klubie, z którym będzie się wiązać dalsza historia Ticzy. Otóż 3 kwietnia 1916 roku w Warnie zostaje założone stowarzyszenie Napred, w którym główną dyscypliną jest piłka nożna. Rok później otrzymuje ono nazwę Razvitie, ale z uwagi na to, że w tym okresie istniało już stowarzyszenie o tej nazwie, zmieniono ją na Granit. Przez pewien czas Granit jest częścią Ticzy. 1 maja 1921 roku Granit odcina się od Ticzy i zmienia nazwę na Klub Sportowy Vladislav (na cześć polskiego króla). Drużyna ma wielu utalentowanych piłkarzy, którzy mają wysokie aspiracje i oczekiwania. Już w 1923 roku Vladislav jest bardzo popularny w kraju, w tym samym roku wygrywa także swój międzynarodowy debiut z drużyną Victoria Kiustendja (2:0).

W 1945 roku Ticza i Vladislav decydują się połączyć siły, by odzyskać splendor warneńskiej piłki. Nowe stowarzyszenie otrzymuje nazwę Ticza-Vladislav-45. W 1947 roku fuzja z Primorec prowadzi do kolejnej zmiany nazwy, tym razem na TVP. W następnym roku TVP zostaje przejęte przez wojsko i zmienia nazwę na Botev. W latach tych wybijającymi się graczami byli m.in. Dimitr Stefanow, Nedko Nedew, Mladen Dżurow.

W latach 1949-69 klub kilkukrotnie zmieniał nazwę, m.in. na Botev Stalin, by w końcu przyjąć obecną nazwę Czerno More. Trenerem drużyny w tym okresie jest Iwan Mokanow. Niezapomniane zostanie zwycięstwo nad Ajaksem w 1966 roku: 3-1, cenna jest również wygrana nad Rapidem Bukareszt 3-0. W klubie tym grało wielu wybitnych piłkarzy.

Tyle z historii. Obecnie Czerno More Warna znajduje się na 9. miejscu w A grupie (Bułgarska liga składa się z trzech grup - A, Б i B grupy).

Stadion drużyny liczy 12 000 miejsc. Na stronach internetowych klubu można zobaczyć jego zdjęcia (ja zamieszczam własnej produkcji), a także posłuchać wielu piosenek klubowych, sprawdzić obecny stan i klasyfikację zespołu. Zespołu, który sprawia, że serca i dusze kibiców stają się zielone, jak i cały świat i nawet puchar.

Bibliografia:
http://www.ticha.net/
http://ticha.hit.bg/