Powrót do

Ene bene

(Ene bene, cz, 1999, 104 min.)

Reżyseria: Alice Nellis
Scenariusz: Alice Nellis
Zdjęcia: Ramunas Greičius
Muzyka: Tomáš Polák
Obsada: Iva Janžurová, Eva Holubová, Theodora Remundová, Leoš Suchařípa, Vladimír Javorský

Kameralna komedia o mało ważnych sprawach, które zmieniają się w ważne i na odwrót – tak brzmi podtytuł dojrzałego obrazu, którym zadebiutowała trzydziestoletnia Alice Nellis. Akcja toczy się w małym miasteczku, do którego przyjeżdża ze studiów córka Ivy Janżurovej (zarówno filmowa, jak i rzeczywista) – Theodora Remundová. Pragnie przez chwilę odpocząć od miasta, a do domu przywozi własne miłosne problemy. Nie zdąży jednak nawet odetchnąć, w mieście bowiem odbywają się wybory, a matka od razu nominuje córkę na członka komisji wyborczej. Ojciec z powodu choroby przebywa w domu, a jego żona musi się nim zajmować. Pomimo tego, a może właśnie przez to, prowadzą między sobą walkę.
To tragikomiczny obrazek wyborów w małym miasteczku, a równocześnie bardzo wzruszająca intymna historia ważnego momentu życia pewnego starzejącego się małżeństwa i ich młodej córki. W filmie w doskonały sposób nakreślone są nie tylko charaktery ludzi, ale również ich zachowanie. Jest to niezwykle przyjemny i w ludzki sposób szczery film, bez formalnych popisów, z nieskomplikowanym, a przy tym poruszającym tematem.
Dla mnie właśnie ludzka historia na dużym ekranie jest największym eksperymentem. Wszyscy mówili mi:historia tak, ale może w telewizji. Ani środowisko nie jest pierwszoplanowo atrakcyjne, wszystko rozgrywa się na intymnej płaszczyźnie i właśnie dlatego to większy eksperyment, niż mogłoby się wydawać. (Alice Nellis, reżyser i scenarzysta).